Nawozy fosforowe (superfosfat) nie są wymywane z gleby i słabo przemieszczają się w głąb ziemi. Lepiej więc podzielić wymaganą dawkę na dwie części i jedną przekopać z ziemią jesienią, a drugą wymieszać z wierzchnią warstwą wiosną. Można to robić co trzy-cztery lata, ale ponieważ fosfor z czasem tworzy w glebie związki nieprzyswajalne dla roślin (fosforany żelaza i glinu w kwaśnych, a fosforany wapnia w zasadowych), lepiej nawozić mniejszymi dawkami, ale co roku.

Nawozy potasowe (saletra potasowa) stosuje się przed siewem, ale czasami – zwłaszcza na ciężkich glebach – jesienią. Potas jest sorbowany przez glebę i pozostaje w niej do dyspozycji roślin, a chlor (który może być szkodliwy dla roślin) jest wypłukiwany do głębszych warstw. Nawozy te należy wymieszać z glebą, aby zbyt duże stężenie potasu nie utrudniało kiełkowania i rozwoju młodych roślin. Jego nadmiar może doprowadzić do zmniejszenia zawartości w glebie przyswajalnego wapnia i magnezu.

Nawozy wieloskładnikowe to nawozy uniwersalne przeznaczone dla wszystkich roślin są wygodne do stosowania w ogrodach, bo zawierają nie tylko podstawowe składniki pokarmowe, ale i tak zwane mikroelementy, które występują w podłożu w niewielkich ilościach, są niezbędnym warunkiem dobrego rozwoju roślin. Stosuje się je wczesną wiosną i powtórnie w drugiej połowie czerwca. Większość nawozów wieloskładnikowych jest granulowana, są też nawozy płynne – można nimi, po odpowiednim rozcieńczeniu, podlewać lub opryskiwać rośliny, gdyż nawozy te są pobierane nie tylko przez korzenie, ale też przez liście.

Bardzo wygodną formą nawożenia jest stosowanie tak zwanych nawozów wolno działających (Dendrowit, Osmocote, Planton Cote, Pokon Season Comfort, Plantacote, Sierrablen.), które wystarczy dodać do ziemi raz w sezonie – wiosną, a zawarte w nich składniki stopniowo uwalniają się, przenikają do gleby i są pobierane przez rośliny, zasilając je. Dzięki stosowanym otoczkom związki chemiczne nie mają bezpośredniego kontaktu z korzeniami roślin, a do gleby przedostają się powoli  – roślinom nie grozi więc przenawożenie. Nawozami wolno działającymi można nawozić wszystkie rośliny.

Skład nawozów specjalistycznych opracowany został dla konkretnych roślin lub grup roślin. Na przykład rośliny, których ozdobą mają być piękne i liczne kwiaty potrzebują dużo fosforu i potasu, te, których ozdobą są liście (na przykład trawa) – potrzebują szczególnie dużo azotu, a różaneczniki i azalie, które lubią kwaśną glebę – związków, które będą ją zakwaszały. Potrzeby te zostały uwzględnione przy opracowywaniu nawozów specjalistycznych, nic zatem dziwnego, że zasilane nimi rośliny bardzo dobrze rosną.

W sklepach można kupić nawozy dla: azalii i różaneczników, hortensji, róż, pelargonii, powojników, surfinii, trawników, roślin iglastych, kwiatów balkonowych, kwiatów ogrodowych, roślin żywopłotowych, oraz borówek amerykańskich, truskawek i poziomek, drzew i krzewów owocowych. Niektóre z odżywek poza nawozami mineralnymi zawierają substancje organiczne, przyśpieszające wzrost roślin. Nawozy specjalistyczne mogą być granulowane lub płynne, należy je stosować zgodnie z zaleceniami na opakowaniu.

Czasami mimo regularnego nawożenia roślin obserwujemy na nich oznaki niedoboru minerałów. Dzieje się tak zwłaszcza po wapnowaniu gleby. Gdy jej pH staje się zbyt wysokie, wytrącają się związki nierozpuszczalne w wodzie – żelazo, mangan, miedź czy cynk stają się niedostępne dla roślin. Im bardziej zasadowa jest gleba (pH powyżej 7,0), tym bardziej spada dostępność tych pierwiastków. Kolejną przyczyną niedoboru żelaza w roślinach może być brak światła lub niedotlenienie strefy korzeniowej. Ratunkiem może być tu zastosowanie nawozów chelatowych.

Na rynku są nawozy mineralne wieloskładnikowe przeznaczone nie tylko do pobierania przez korzenie, ale też – po rozpuszczeniu w wodzie – do opryskiwania roślin. Szybko poprawiają kondycję roślin, bo substancje odżywcze są wchłaniane bezpośrednio przez liście. Są zalecane szczególnie przy niedoborze żelaza, miedzi, cynku i manganu, co objawia się chlorozą, czyli żółknięciem liści.